Je hebt het misschien nog niet door maar de arbeidsmarkt is gigantisch aan het veranderen. Het vertrouwde calvinisme waar in de vorige eeuw stevig aan vastgehouden werd, lijkt niet te passen bij het groeiende individualisme, de technologische wervelstorm en het idealistische toekomstbeeld van nu. "Life is what happens to you while you're busy making other plans"; klopt dit nog wel, John? Zijn deze ‘andere plannen’ tegenwoordig niet een manifest onderdeel van ons leven geworden? Opleiding, werk, familie, vrienden, gezondheid. Het is allemaal life. Work-life balance suggereert een tweedeling; óf-óf. Is dit de bron van alle millennialproblemen?
De generatie die hoogopgeleid, zelfverzekerd, tech-savvy, ambitieus en bovenal altijd in contact is, blijkt namelijk vaak niet op zijn plek te zitten.
Korte, onbelangrijke afleidingen en een stortvloed aan sociale, culturele, technologische en digitale prikkels bombarderen dag in dag uit het brein van de moderne werknemer. Doen wat je leuk vindt, een goed salaris, een zekere status, een uitgebreide vriendenkring, een goed huwelijk, leuke kinderen, een gezond lijf en heldere geest. Allemaal. En heb je wel een doel in je leven? Niet? Ga daar maar gauw aan werken dan.
Als je dit leest is het natuurlijk niet gek dat burn-outs tegenwoordig publieksvijand nummer één zijn. Bij bosjes vallen we uit omdat we de vele prikkels niet meer kunnen verwerken en altijd bang zijn om de verkeerde keuzes te maken. Het is nooit goed genoeg. En op die momenten is die veelbelovende functie waarin je eigenlijk niet helemaal tot je recht komt, maar die toch vast goed zal staan op je cv, erg verleidelijk. En zo eindigen we op de verkeerde plek, afgeleid door 'quick fixes', in de verkeerde cultuur en omringd door de verkeerde mensen. Ongelukkig.
Bedrijven zoeken geen alleskunners
Niet alleen de werknemer van de eenentwintigste eeuw verandert, de werkgever doet net zo hard mee. Het wordt keihard duidelijk dat een net afgestudeerde alleskunner mét vier jaar werkervaring toch niet de meest realistische invulling is van een functie. Daarnaast is de 'opleiding-tót'-trend ook een van vorige eeuw; de gemiddelde moderne opleiding biedt eindeloos veel carrièrepaden en stoomt je niet simpelweg klaar om specifiek dié functie te gaan vervullen. Vrijheid om je eigen toekomst vorm te geven.
Quick fixes en gouden bergen staan ambitie in de weg.
Werkgevers zien ook steeds vaker in dat de opleiding die je hebt gevolgd niet definieert wie jij bent en wat je kunt. Tuurlijk, het is een indicatie van jouw kunnen maar zeker geen blauwdruk. Ook werkervaring wordt in veel functies steeds minder belangrijk. Waarom? Omdat de wereld van nu zó ongelofelijk snel schakelt dat jonge mensen die al die nieuwe technieken net op school hebben geleerd van harte welkom zijn als waardevolle kennisbronnen. De meerwaarde van een 'blank canvas' wordt opgemerkt; iemand die met frisse, nieuwe ideeën de boel komt opschudden. Dat je nog niet alle fijne kneepjes van het vak onder de knie hebt, is geen probleem. Dat leer je on-the-job wel. Maar wat betekent dit voor de werkzoekende? Jezelf presenteren als 'creatieve duizendpoot' klinkt misschien als een slimme zet maar maak het maar eens waar. Overal goed in zijn is namelijk een behoorlijke uitdaging. In plaats van overal een beetje goed in zijn, kun je ook in één of een paar dingen héél goed zijn. Expert zelfs. En toegeven dat andere dingen je gewoon minder liggen. Reken maar dat werkgevers unieke kwaliteiten opmerken en zelfkennis kunnen waarderen. Voor werknemers geldt ook dat ze selectiever op zoek kunnen gaan naar banen die aansluiten op hun kwaliteiten en ambities. Lukt het niet alleen? Met een beetje hulp worden ze in de goede richting geduwd. Quick fixes en gouden bergen worden ontweken en de omgeving die ze inspireert om te groeien juist actief opgezocht.
Aangenomen op basis van persoonlijkheid
Het klinkt allemaal veelbelovend, deze nieuwe trends op de arbeidsmarkt, maar wordt er ook daad bij het woord gevoegd? Zeker. Vacatures bevatten steeds vaker geen specifieke opleidingseis meer en vermelden ook het vereiste aantal jaren werkervaring niet. In plaats van deze concrete – en voorheen vaak harde – eisen wordt er gevraagd naar profielen; kwaliteiten, eigenschappen, persoonlijkheden, alles waar maar uit opgemaakt kan worden hoe iemand is en of hij/zij een goede 'fit' is.
Ben je klaar voor een toekomst waarin je niet meer óf-óf bent maar én-én?
Maar ook deze wirwar van informatie kan voor veel werkzoekenden en bedrijven de nodige stress met zich meebrengen. Om toch tot de beste match tussen werkgever en werknemer te komen worden vaak intermediairs of jobboards ingeschakeld, zoals wij. De rol die wij - en vele andere bedrijven - vervult als vakkundig bemiddelaar haakt in op de behoefte om een omgeving te vinden waarin werkgever en werknemer elkaar volledig aanvullen. Maar ook om beide partijen af en toe een spiegel voor te houden; zit je wel écht op je plek? Wat kun je zelf doen om je situatie te veranderen? Is jouw bedrijf een goede werkplek? En waarom? Allemaal vragen waar je zelf als professional of als bedrijf waarschijnlijk te weinig bij stilstaat. Het feit dat bedrijven zoals wij luisteren naar de behoeften van beide kanten maakt het vinden van een match op basis van de juiste fit steeds gemakkelijker. Op die manier komen steeds meer mensen terecht waar ze thuishoren, waar ze gelukkig zijn en waarbij het werk daadwerkelijk onlosmakelijk verbonden is met hun leven.
Employer branding belangrijker dan ooit
De werknemer van tegenwoordig is kritisch. Op zichzelf maar ook op z’n omgeving. Van een goed salaris en een schappelijk aantal vakantiedagen wordt de gemiddelde professional niet warm of koud – ontwikkelmogelijkheden, de nieuwste tools/technieken, sparringpartners, een inspirerend kantoor, iets extra’s, dat is waar hun hart sneller van gaat kloppen. Verantwoordelijkheid en vertrouwen gaan hierin hand in hand. Denk bijvoorbeeld aan flexibele werktijden of af en toe een thuiswerkdagje. Veel werknemers hoeven niet permanent gecontroleerd te worden, ze hebben de lat hoog liggen en doen waarschijnlijk al meer dan wat er van ze verwacht wordt. Als ze er de ruimte maar voor krijgen.
Wij zien work-life balance verschuiven naar a balanced life, met alles wat erbij hoort.
Solliciteren is een wisselwerking geworden. Een kandidaat solliciteert op een functie maar hiermee is niet gezegd dat de werkgever alle touwtjes in handen heeft vanaf dat moment. Het is belangrijk dat een bedrijf beseft dat een langdurige werkrelatie begint bij verwachtingsmanagement en een gelijkwaardige relatie; geen dingen beloven aan kandidaten die je als werkgever niet waar kunt maken. Het bedrijf en de functie ook vooral niet neerzetten als de heilige graal waar iedere kandidaat voor zal vechten. Nee, de vraag hoe je elkaar kunt versterken is veel belangrijker. Als een werknemer niet op z´n plek zit, heeft het bedrijf hier ook last van. Als een werknemer juist helemaal op z´n plek zit, pluk je hier als bedrijf zeker de vruchten van. Deze tweeledigheid wordt steeds belangrijker en vertaalt zich naar een aangepaste recruitmentstrategie: geen papiertjes maar personen.
Meer dan work-life balance
Deze trend heeft zich de afgelopen jaren zelfs zo erg versterkt dat de echte voorlopers al systemen hebben ontwikkeld om bedrijven te laten solliciteren op kandidaten in plaats van andersom. Niet alleen wij zien work-life balance verschuiven naar a balanced life, met alles wat erbij hoort - ook kandidaten en bedrijven voelen deze verschuiving in alles. Dus, ben je klaar voor een toekomst waarin je niet meer óf-óf bent maar én-én? Blij met je baan én tijd voor jezelf. Uitdaging in je werk én ruimte om af en toe nee te zeggen. Misschien zelfs werk én leven, hand in hand?